Torfowisko Biały Ług
Dokumentacja fotograficzna cennego, dzikiego obszaru mokradeł, które znajdują się na południowym skraju Warszawy. Na terenie tym projektowany był rezerwat, który ostatecznie jednak, z wielu przyczyn, nie powstał. Autorka aktywnie bada tę przestrzeń oraz działa na jej rzecz angażując się w działania edukacyjno-artystyczne.
Jak pisze o miejscu Agnieszka:
Torfowisko Biały Ług znajduje się na terenie Aleksandrowa w Wawrze i gminie Wiązowna. Wśród polodowcowych wydm powstały bezodpływowe zagłębienia, w których zatrzymuje się woda deszczowa. Torfowisko, określane jest torfowiskiem wysokim, bo zasilane jest głównie wodą spadającą z wysoka czyli deszczem. Rosnące z rzadka sosny są karłowate a większość terenu przykrywa szczelna warstwa mchów torfowców, przetykana poduchami mchu płonnika. W maju/czerwcu można obserwować kwitnące na biało bagno zwyczajne a cała okolica jest udekorowana białymi kwiatostanami wełnianki pochwowatej (turzyca). Po poduchach z mchu wije się bardzo delikatna roślina - żurawina błotna.
Kiedy wiosną i wczesnym latem mocno naciśniecie podłoże ręką, poczujecie ugięcie się wierzchniej warstwy a spomiędzy palców wypłynie woda. Dzieje się tak, ponieważ nie dotykacie ziemi porośniętej roślinami! To co jest pod Waszymi stopami to sięgające wiele metrów w głąb złoże torfu, które powstało tu w wyniku wzrostu mchów torfowców i innych roślin rosnących na torfowisku. Mech torfowiec ma specjalne komórki wodonośne i potrafi zmagazynować 20 razy więcej wody niż sam waży!
Wielu naukowców przyrównuje torfowiska do gąbki magazynującej wodę a to dziś jest bardzo ważne. Deszcze padają dużo rzadziej i są bardziej intensywne. Zatrzymanie wody na dłużej w naturalnym torfowisku istotnie chłodzi mikroklimat, zwiększa wilgotność powietrza i zmniejsza zagrożenie pożarem w upalne dni, kiedy ściółka w lasach sosnowych jest bardzo łatwopalna. Dzięki torfowiskom woda deszczowa nie spływa tak szybko do kanałów bądź rzek, ma szansę przeniknąć do wód podziemnych, których poziom z roku na rok jest coraz niższy.
